మూడు కలలు : ఒక గొడ్డలి

ప్రవీన్, నేను, తివారీ బయిటికొచ్చినం, అంత మామూలుగనే అనిపిచ్చింది. ముగ్గురం చాన ఎక్సైటెడ్‌గ ఉన్నం, ఓ అర మైలు నడిసినంక ఇద్దరు పోలీసోల్లు పక్క బండి కాడ ఆగి చాయి తాగుత కనిపిచ్చిన్రు. ఇంక కొంచెం దూరం పొయ్యినంక రోడ్డు పక్కన చెట్లల్ల లైట్లు ఆఫ్ చేస్కొని ఒక జిప్సీ ఆగుంది, కదులుతున్న నీడలు, ఎవరో ఉన్నరక్కడ అన్న సంగతి అర్దమైంది. అప్పుడన్నడు ప్రవీన్ “… గిరీష్ గుర్తుండు గద తివారీ ! తొందర్లనే మనం వాన్ని కలుస్తం ! ”

* * *

హీత్రో ఏర్‌పోర్ట్‌ల ఆ దరిద్రపు సెక్యూరిటీ చెక్ ఒకటి, మా కనెక్టింగ్ ఫ్లైట్ మిస్సయ్యింది. ముప్పై రెండు గంటల ప్రయానం తర్వాత ఇంటికొచ్చినంక, ‘జరంతసేపు పండుకుంటనే అమ్మా!’ అన్నాగూడ ఇనిపిచ్చుకోకుంట పంపిందీ పెల్లికి. ఒక దిక్కు నిద్రొస్తుంది, ఇంకో దిక్కు నన్నెవల్లు గుర్తుపడ్తలేరు, అయిదేల్లు దాటిందిగద మరి దేశానికొచ్చి, మర్శిపోయిన్రేమో సుట్టాలు అనుకున్న.
నా ఉద్దేశంల ఓ వెయ్యి మందిని పిల్శి జేసే పెల్లయినా సరే, ఓ నలుగుర్ని ఇంటికి భోజనానికి పిలిసినా సరె అన్ని లెక్కెంబడి జర్గాలె. ఎక్కడన్న చిన్న తేడా ఒచ్చినా అవ్సరంలేని కోపంమొస్తది. ఓ.సీ.డి (అబ్సెసివ్ కంపల్సివ్ డిసార్డర్) అంటది నా భార్య, కాదు అంట నేను.

గ్లాసులన్ని టేబుల్ మీద అట్ల పడేసి ఉన్నయి, డ్రమ్ముల నీల్లు లేవు, నీల్లు పోసెటోడు లేడు. ఈ ఎక్కిల్లేమో ఆగుతలేవు. “ఆ నీల్లు తాగినంక ఓ రెండు నెలలు ఈడనే పంటవు, అమెరికాకేం పోతవింక” అనుకుంటొచ్చిండు రాహుల్. “నీ కోసం బాటిల్లు తెప్పిచ్చినింగో బావ, నువ్వు ఒస్తవో రావో అనుకున్నం …” అని వాడింక ఏదో అంటుంటె, ఎవరో ఒచ్చి పల్కరిస్తె మాట్లాడుకుంట పొయ్యి చెయ్యి కడుక్కొనొచ్చి పక్కకు కూసున్న. కడుపుల అల్సర్ అప్పుడప్పుడే తగ్గుతుంది, ఇంకో వారం రోజులు ఓపిక పడ్తె బాగుండు, మటన్ కూర చూసినంక నాతోటి కాలె ఇంక. పెల్లిలల్ల మంది ఎక్కువ ఒస్తరని, జనాలు కూర ఎక్కువేస్కోవొద్దని, కారం ఎక్కువేసే మన వంటోల్ల పున్యామా అని కడుపుల అల్సర్ మల్ల లొల్లి శురూ చేసింది. నాతోటి గాక, ఇంక ఎవ్వరికి చెప్పకుంట ఆడి నుంచి బైట పడ్డ.

* * *

ఐదేల్లయింది దీపావలి సూసి, ఈ సారి ఎట్లైన పండుగకిక్కడ్నే ఉండాలని పేయిడ్ లీవ్ లేకున్నా తెగించి ఒచ్చిన. ఆటోలోల్లు సావగొడ్తున్నరు ‘సార్ ! ఆటో కావల్నా’ అని. నాకు ఆ గల్లీలల్ల ఎన్నో ఏల్లకి నడుస్తున్న సంబరంతోటి ‘నక్కో భయ్ !” అని చేతులూపి బట్టల్ బజారెంబడి నడుస్కుంట పోతున్న. బట్టల దుకాన్ల లొల్లి, స్టీల్ సామాన్ల సప్పుడు అప్పటికి ఇప్పటికి ఏం మారలే. ఇంతల్నే ఇంతెజార్‌గంజ్ పోలిస్ స్టేషన్ కాడికి ఒచ్చేసరికి పోలీసులు అంత ఏదో ఒల్లంత చీమలు పారుతున్నట్టు లోపటికి బయిటికి ఉర్కుతున్నరు.

రాజేశ్వర్ సేఠ్‌ని కల్శి ఎన్నేల్లయింది, పొయినసారి ఒచ్చినప్పుడు వాల్లింటికి బోజనానికి పిలిస్తె గూడ పోనీకి టైం లేకుండె, ఒకసారి కనబడి పోదాం, ఫోన్ జెయ్యక కూడ యాడాది దాటింది అనుకుంట ‘కమల్ వాచ్ కో’ దిక్కు నడుస్తుంటె కొద్ది దూరంల ఓ గుంపు కనబడ్డది. బాగ తాగి ఎగురుతున్నరు అనిపిచ్చింది సూస్తె. మార్వాడోల్ల బంగారు దుక్నాలు ఎక్కువుంటయి ఇటుదిక్కు. పెల్లి బారాత్ అయితె కాదు మరెందుకు ఎగురుతున్నరో అర్దం గాక కాల్లీడ్సుకుంట ఇంకో నాలుగు అడుగులేసిన. ఆరు గంట్లకే చీకటవ్వుడు సూసి నవ్వుకుంట పోతున్న (అమెరికాలయితె ఎండ కాలం తొమ్మిది గంట్లకు, సలికాలం నాలుగ్గంట్లకు చీకటి పడ్తదాయె).

గుంపుల తెల్సిన మొకాలేవో కనిపిస్తున్నయి అనుకుంటనే ముందుకు పోతుంటె మందల రాకేష్ కనబడ్డడు. నాకు గుట్టెడు సంబరం, కోపం ఒక్కటే సారి ముంచుకొచ్చినయి. దాదాపు పదేల్లయింది వాన్ని కల్సి, వాడు సిడ్నీల నేను న్యూయార్క్‌ల ! ఇండియాకి ఒచ్చినప్పుడల్ల కలుద్దాం అని ఎన్నిమార్లు అనుకున్నా ఇద్దరీట్ల ఎవరో ఒకరి ప్లాన్‌లు మారేయి. కాలేజీ రోజుల్ల ఇద్దరం దమ్ముకొట్టుకుంట నా వెస్పా మీద చింతగట్టు, కాకతీయ కెనాల్ మీద “యే దిల్ ! దివానా ! హా హై యె దిల్ …” అని పర్దేస్ సినిమాల పాటలు పాడుకుంట పొయ్యిన రోజులు ఒక్కసారి కల్లముందు తిరిగినయి.. కల్లల్ల ఇన్ని నీల్లుగూడ.

రాకేష్, గుంపుల ఎగురుతున్నోడు దూరంనుంచి నన్ను చూసిండు. ఇండియాకి పోతున్న అని నాకు చెప్పలేదన్న బాధ, ఇన్నాల్లకు నన్ను కలుస్తున్నడన్న సంతోషం రెండు వాని మొకంల కనిపించినయి. దోస్తాన్‌ల వాని మీద ఏదో అన్‌-లిమిటెడ్ హక్కు ఉన్నోడిని కాబట్టి “సాలె ! కైకు నై బతాయారే, ఆరా బోల్కె..?” అనుకుంట వాని దెగ్గర్కి పోతుంటె “డార్లింగ్ , మేరీ షాదీ పక్కీ హోగయి రే ! ” అనుకుంట మీద పడ్డడు.

అరగంట తిర్గే సరికి, మెయిన్ రోడ్ అన్న సోయిగూడ లేకుంట ఎగురుతున్నం అందరం. అక్కడ ట్రాఫిక్ పోలిసోడు మావోడికి దోస్తే, ఎక్కడున్నడా అని సూస్తుంటె ఆయినెగూడ గుంపుల్నే ఎగురుతున్నడు (ఆఫ్ డ్యూటీ అనుకుంట?). రాకేష్‌ని సూడంగనే జెట్‌లాగ్ పోయిందో, లేకపోతె తాగిన మందు ఎక్కువైందో తెల్వది. “ఆజ్ మెరె యార్ కి షాదీ హై..” అని గట్టిగ పాటలు పెట్టుకొని ఎగురుతున్నం … అందరం.

ఒక గంట సేపైనంక ఇప్పుడే వస్తమని రాజేశ్వర్ సేఠ్‌కి (రాకేష్ వల్ల నాయిన) చెప్పి, చౌరస్తల మా అడ్డ దిక్కు నడుసుకుంట, ఆ ఇరానీ చాయి, సమోస, మిర్చీలు, గోల్డ్‌ఫ్లేక్ కింగ్‌లు గుర్తుకు చేసుకుంట అన్నీటి కన్న ఎక్కువ, అన్నేల్ల తర్వాత పాత అడ్డకు పోతున్నమన్న సంబరం ఎక్కువైంది.

* * *

చౌరస్తాకు రాంగనే, అక్కడింకేదో గుంపు కనబడ్డది. ఏమైతుంది అనడిగితె “వీళ్ళకి చెప్పే చదువులు నచ్చట్లేదంట! ఏదో విద్యార్థి సంఘం వారు దర్నాకు దిగారు. అదేంటో మేమంతా చదువుకోలా? వీళ్ళకేమొచ్చిందో ! ” అని జావాబిచ్చిన్రు ఎవరో. అదేంది ఎనబైల చివర్లనేగద విద్యార్థి సంఘాలను బ్యాన్ జేసింది సర్కారు ! మల్ల కొత్తగ ఎప్పుడు శురూ అయ్యినయి అనుకుంట అవుతలి దిక్కుకని పోతుంటె స్టూడెంట్ లీడర్ ఎవరో, ఏదో నారా ఇచ్చిండు, ఇంకేమైతది అటుసూశి ఇటుసూశే సరికే పోరగాల్లందరు అరుసుకుంట నారాలిచ్చుకుంట లొల్లి శురూ చేసిండ్రు. ఇంకిదే మంచి సందని పోలీసోల్లు లాటీలందుకొని ధర్నా జేసే జనంమీద పడ్డరు, నాల్గు దిక్కుల్నుండి. చేతుల ఇస్కను పిస్కుతె ఏల్ల సందుల్ల నుంచి బైటికి రాలినట్టు, స్టూడెంట్లందరు పోలీసోల్ల నడుమనుండి ఎటు సందైతె అన్ల నుంచి ఉర్కుతున్నరు. ఎక్కడి నుంచి ఒచ్చినయోగని, స్టూడెంట్లు కట్టెలడ్డంబెట్టుకొని ఎటోల్లటు పరారైతున్నరు.

నేనుగూడ అట్లనే జారుకుందామని సూస్తుండంగనే ఒక పోలీసోడు లాటీ ఎత్తిండు, అది పడ్తె నా తల్కాయ రెండు వక్కలయ్యేది, ఎవరో కట్టె అడ్డం పెడ్తె ఆడ్నుంచి జారుకున్న. ఒకరిద్దరు స్టూడెంట్స్ ‘పిన్నవారి’ వీధెంబడి పోతుంటె నేనూ వాల్లెంబడి ఉరికిన. ఎప్పుడు ఏడనుంచి ఒచ్చిందో నా చేతులగూడ ఒక కట్టె ఒచ్చింది, అది పట్టుకొని ఉరుకుతుంటె ఏదో గొడ్డలి పట్టుకొని ఉర్కుతున్నట్టు అనిపిచ్చింది.

జిందగీల ఇంత దూరం ఎన్నడు ఉర్కలే, అదిగూడ పోలీసోల్లు ఉరికిస్తుంటె. ఏ.వి.వి కాలేజి గ్రౌండ్స్‌ల బడి బద్రకాలి పక్క చెట్లెంబడి ఉరుకుతున్నం, ఒకరెనుక ఒకరం. అసలిటు దిక్కు ముందు ఎవరు పోయిన్రో తెల్వదిగని గొర్లమంద లెక్క అందరం ఆ కంచెలల్లబడి పోతున్నమనిపిచ్చింది. మేము సందులల్లబడి, ఇటు ముల్ల కంచెలెంబడి ఒచ్చుడు ఎవడన్న పోలీసోడు సూసి మా ఎనుక ఒస్తె ఎట్ల ? అనుకుంటున్న, అప్పుడే ఎన్క నుంచి ఎవరో ఉరికొస్తున్న సప్పుడయ్యింది. ఆ ఒస్తున్నది స్టూడెంట్ అన్న గావాలె, లేక ఏ పోలీసోడన్న గావలె ! మరి పోలీసోడు అయితె ఎట్ల? అనుకుంటుండంగనే ఆ నీడ నా పక్కకొచ్చింది. ఎల్గాల్నా ఒద్దా అని మినుకు మినుకుమంటున్న స్ట్రీట్ లైట్ ఎల్తుర్ల ఒకరి మొకం ఒకరు సూస్కొని గుర్తుపట్టినం. అరగంట కింద నా తల్కాయ్ బచాయించిన హీరో ఈననే. అంత మంచేనా అన్నట్టు ఉరుక్కుంటనే ఓ నవ్వు నవ్విండు, మంచే అన్నట్టుగ నేనుసూత తల్కాయ్ ఊపిన, ‘హాయ్! ఐయామ్ తివారీ’ అని చెయ్యి కలిపిండు.

అలంకార్ టాకీస్ ఎనుక దిక్కున్న గుట్టలల్లబడి ఉర్కుతున్నం. ఎప్పుడు బండి మీద పోకుంట ఇటు గుట్టలదిక్కు ‘అక్కడ ఏముంటది? అడివా, గుట్టలా, చెరువా?’ అన్నట్టు సూస్కుంట పోయేది. ఈడ ఎట్లుంటదో, ఇట్ల ఎరుకైతదనుకోలె ! మేం ఇంతకు ముందు ఉరికినంత స్పీడుగ ఉర్కుతలేం, అట్లని మెల్లగ గూడ నడుస్తలేము. ఎందుకంటె ఈ (పద్మాక్షమ్మ) గుట్టలల్ల, ఎప్పటికో పాట్రోలింగ్ పార్టీ తిరుగుతనే ఉంటదని మస్తు మందికి తెల్సుగన్క.

దార్ల పోతుంటె తివారీ ఎన్నో సంగతులు చెప్తుండె. వాల్ల తాత ముత్తాతలు మహారాష్ట్ర అవుతలెక్కడి నుంచో తిరుక్కుంట వలసొచ్చి, ఒరంగల్ల సెటిల్ అయింరంట. సీ.కే.ఎమ్ కాలేజిల డిగ్రీ దాన్క సదివిండంట. వాల్ల బాపు, ముప్పై ఏల్ల కింద ఆయిన సీ.కే.ఎమ్‌ల సదివే రోజుల్ల అప్పటి పరిస్తితులు, అప్పుడు వాల్ల పంతులొకాయినె ఉపన్యాసాలు ఇన్న స్టూడెంట్లు ఎంత మంది ఎట్ల మారిన్రు, ఆరోజుల్ల స్టూడెంట్లు ఎట్ల సామాజిక, రాజకీయ విషయాలల్ల పాల్గొనేది, అప్పటికి ఇప్పటికి ఏమేం మార్పులు, ఎట్లెట్ల ఒచ్చినయో, అన్న సంగతులు ఇంటున్న కొద్ది తివారీల మెల్లమెల్లగ మార్పు ఎట్ల ఒచ్చింది. కొన్నేల్లకు ‘వరంగల్ విద్యార్థి సంఘం ’ ఏర్పడ్డంక దాంట్ల చేరి, ఇప్పుడు స్టూడెంట్ లీడర్ ఎట్లయ్యిండో చెప్పిండు.

“విద్యా బోధనా పద్దతులు, విద్యా బోధనల ప్రాంతీయ భాషల వాడకం ” మీద ఆ రోజు ధర్నాకు ‘విద్యార్థి సంఘం’ పిలుపునిచ్చిందని తివారీ చెప్పిండు. హన్మకొండ పబ్లిక్ గార్డెన్స్‌ల రాత్రి తొమ్మిది గంట్లకు స్టేట్ లెవెల్ మీటింగ్ ఉందని, వరంగల్ చౌరస్త నుంచి బైల్దేరి హన్మకొండల మీటింగుకి ఒద్దామనుకుంటుంటె కత మొత్తం అడ్డం తిర్గిందన్నడు.

అప్పటికే ఒక గంటన్నర ఉరికినం, కాల్లు హూనమైనయి. మెల్లగ బ్రామ్మన్ వాడకు చేరినం ఇంకో ఇర్వై నిమ్షాలల్ల గార్డెన్స్‌కి చేరుకుంటం అనంగ ‘అసలు నేనెందుకు ఈ గుంపులకొచ్చిన, రాకేష్ ఏమైండు, లాటీ చార్జ్ నుంచి బైట పడ్డంక ఏ ఆటోనో తీస్కొని సక్కగ ఇంటికి పోక, ఇట్లెందుకు ఉరుకుతున్న, యాడికి పోతున్న?’ అని ఎన్నెన్నో ఆలోచనలు మెదట్ల తిరుగుతనే ఉన్నయి, మా అడుగులు ముందటికి పడ్తనే ఉన్నయి.

మీటింగ్ దెగ్గర్కి పోంగనే ఫ్లడ్ లైట్ల ఎల్తుర్ల నల్బై యాబై అడుగులెత్తు లేసిన దుమ్ము కనబడ్తుంది. బైట బందోబస్తు అయితె బాగనే ఉన్నట్టనిపిచ్చింది. వరంగల్ చౌరస్తల అయిన లొల్లికి వీల్లకి ఏం సంబంధం లేదన్నట్టు ఇక్కడి పోలీసోల్లు వాల్ల పని వాల్లు చేస్కుంటున్రు. ఏదైతె అదైతదని లోపలికి పోతుంటె “యాడికి పోయినవ్రా భయ్ ! ” అనుకుంట ఎదురైండు ప్రవీన్, తివారీకి మంచి దోస్తట.

లోపలికి పొయ్యే సరికి ఇస్క పోస్తె రాలనంత జనం, ఒచ్చిందంత మల్ల స్టూడెంట్లే ! సిన్మా వందరోజుల ఫంక్షన్‌లల్ల తప్ప కనబడని ‘యువత’ ఈడ కనిపిచ్చింది, ఐదేల్ల కిందికి ఇప్పటికి ఎంత మారింది అనుకున్న. మీటింగ్ ఇంక మొదలు గాలేదుగని ఒచ్చిన జనం అంత మైక్‌లల్ల ఒస్తున్న జానపదాలు పాడుకుంట పదం తొక్కి ఆడుతున్నరు. వాల్లల్ల మేము ఒక్కటైనం. మెడ పైకెత్తి సూస్తె తిరిగే సుక్కలు ఎక్కడియక్కడే ఆగి మా ఆట సూస్తున్నట్టనిపిచ్చింది.

* * *

మీటింగ్ బాగనే అయితుంది. ఇంకో అరగంటల అయిపోతదనంగ ప్రవీన్, నేను, తివారీ బయిటికొచ్చినం, అంత మామూలుగనే అనిపిచ్చింది. ముగ్గురం ఓ అర మైలు నడిసినంక ఇద్దరు పోలీసోల్లు రోడ్డు పక్క బండి కాడ ఆగి చాయి తాగుత కనిపిచ్చిన్రు. చేతులేదో వజనున్నట్టనిపిస్తె అప్పుడు సూసిన, అంత సేపు నేను మోస్తున్నది కట్టె కాదు గొడ్డెలని, తివారీకి చెప్పిన ఇదెప్పుడు నా చేతిలకొచ్చిందో తెలుస్తలేదని. ఎందుకైనా మంచిది ఇంటికి పోయేదాక ఎంట బెట్టుకుందాం అనుకున్నం. ఇంక కొంచెం దూరం పొయ్యినంక రోడ్డు పక్కన చెట్లల్ల లైట్లు బంద్ జేస్కొని ఒక జిప్సీ ఆగి కనిపిచ్చింది, కదులుతున్న నీడలు ఎవరియో కాదు, మఫ్టీల ఉన్న స్పెషల్ బ్రాంచోల్లు అన్న సంగతి మాకు జల్దే అర్దమైంది. అప్పుడన్నడు ప్రవీన్ “సచ్చిపోయిన గిరీష్ గుర్తుండు గద తివారీ ! తొందర్లనే మనం వాన్ని కలుస్తం ! ”

రెండు గంటలకింద భద్రకాళి చెరువు గట్టున మొసతీర్సుకోనీకి కూసున్నప్పుడు తివారీ చెప్పిండు. సంవత్సరం కింది, గిరీష్ వరంగల్ స్టూడెంట్ లీడర్‌గ ఉన్న రోజుల్ల, ప్రైవేట్ ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలల్ల బీ.సి, ఎస్సీ-ఎస్టి కోటా సీట్లు అమ్ముకుంటున్నరనీ, అందుల విద్యామంత్రి పుల్లా రావుది పెద్ద చెయ్యి ఉందన్న విషయాన్ని బయిట పెట్టుడుతోటి గిరీష్ అందరి కండ్లల్ల పడ్డడు. మంత్రి మనుషులు తివారీ ఇంటి మీదికొచ్చుడు, బెదిరిచ్చుడు అంతా అయినయి, కొద్ది రోజులకి ఇంక సల్లబడుతుందనుకున్న టైంల గిరీష్ వాల్ల అక్కను సూశిరానీకి ములుగుకని పోయి, తెల్లారి రోడ్డు పక్క శవమైతేలిండు.

దబ దబ నడుస్కుంటనే ప్రవీన్ అన్నడు “ములుగు పోయేముందు మండిబజార్ల చాయి తాగుతుంటె గిరీష్ అన్న ఆఖరి మాటలేందో ఎర్కెనా? … చెట్లల్ల నీడలు కనబడ్తె, ఎన్కకు మర్రిసూడకుంట ఉర్కున్రి అని ! ”

దెబ్బకి ముగ్గురం గుట్టల దిక్కు ఉరుకుడు మొదలు పెట్టినం, జిప్సీ రోడ్డెక్కిందన్న విషయం లైట్ల ఎల్తురు కనబడంగనే అర్దమైంది. వాల్లు మా ఎనుకాల్నే ఒస్తున్రన్న సంగతి తెల్వనీకి ఎక్కువ టైం ఏం పట్టలే ! బండి దెగ్గెర్కి రానే ఒచ్చింది. దొర్కితె ఎదో ఒకటి చెప్పి తప్పిచ్చుకోవొచ్చు, గొడ్డలి తోటి దొర్కితె అవుస్రం లేని విషయాలకు సంజాయిశీలు చెప్పుకోవాల్సొస్తది అనిపిచ్చి గట్టిగ గుట్టల దిక్కు ఇసిరిన.

* * *

పెద్ద సప్పుడైంది !

అది రాల్లను తాకి గొడ్డలి జేసిన సప్పుడా? కల చెదిరి దెబ్బకు లెసేసరికి తల్కాయ గోడకు కొట్టుకున్న సప్పుడా అర్దంగాలె. గడియారం దిక్కుసూస్తె 4:23 అని నంబర్లు ఎర్రగ చీకట్ల మెరుస్తున్నయ్.

* * *

(ఇది 19 అక్టోబర్ 2006 , తెల్లారిగట్ల 4:23 నాకొచ్చిన కలకు ఒక అక్షర రూపం మాత్రమే)

If you liked this also read తెలంగాణవాదం ఇంట్ల నుండి శురుగావలె !